وی اضافه کرد: پس از این مراحل، مرغ‌ها روانه کشتارگاه‌های صنعتی طیور می‌گردند و در درب ورودی کشتارگاه هم، زیر نظر مسوول فنی بهداشتی کشتارگاه مورد بررسی قرار می‌گیرند.
وی با بیان این‌که در صورت صحت مستندات ارسالی، اجازه ورود مرغ به خط کشتار صادر می‌شود، ادامه داد: تمامی لاشه‌های استحصالی که از نظر سلامت مورد تایید مسوول فنی بهداشتی کشتارگاه باشند، وارد فرآیند بسته‌بندی می‌گردند و طبق ضوابط سازمان دامپزشکی کشور نشانه‌گذاری(لیبل گذاری) می‌شوند.
مرعشیان بیان کرد: بهترین سن مرغ ارسالی به کشتارگاه از نظر کیفیت لاشه، مطلوب بودن طعم و ذائقه پسندی مصرف‌کنندگان، ۴۲ روزگی است که پس از کشتار، لاشه‌ای با وزن مطلوب یک کیلو و ۸۰۰ گرم الی ۲ کیلو از آن استحصال می‌گردد.

وی خاطرنشان کرد: طبق ضوابط سازمان دامپزشکی کشور، لاشه مرغ کاملی که کمتر از ۸۰۰ گرم باشد، اجازه عرضه و مصرف را نداشته و باید از چرخه مصرف خوراکی حذف شود؛ همچنین لاشه مرغ‌های با وزن بیش از ۲ کیلو و ۲۰۰ گرم، ترجیحا به مراکز قطعه‌بندی و بسته‌بندی منتقل خواهند شد.
وی با تاکید بر این‌که در پرورش مرغ از هورمون استفاده نمی‌شود، افزود: بهبود ضریب رشد گله‌های مرغ گوشتی از گذشته تاکنون و رسیدن به وزن مطلوب کشتار در مدت ۶ هفته(۴۲ روزگی)، نتیجه تلاش و پژوهش متخصصان علم ژنتیک و اصلاح نژاد در چندین دهه است و در صنعت پرورش مرغ گوشتی تجاری از هیچ هورمونی استفاده نمی‌شود.